افزایش ماندگاری میوه با استفاده از فیلترهای بیولوژیکی در مدت ذخیره سازی

هرگونه تغییر و تبدیل در ماده غذایی که از ارزش کیفی آن بکاهد یا میزان پذیرش و بازارپسندی آن را کاهش دهد فساد ماده غذایی نامیده می شود. گاز اتیلن یکی از گازهای تولید شده از میوه های رسیده است که سبب رسیدن زیاد و فساد میوه در زمان نگهداری می گردد. جهت جذب این گاز در مدت نگهداری میوه راه کارهایی پیشنهاد شده است. این مطالعه با هدف بکارگیری فیلترهای زیستی در حذف گاز اتیلن به منظور افزایش عمر میوه موز پس از برداشت در مدت نگهداری در انبار انجام گرفت. کارآیی بسترهای مختلف تهیه شده از ضایعات کشاورزی که حاوی میکروارگانیسم های طبیعی محیطی بودند در فیلترهای زیستی طراحی شده به منظور حذف گاز اتیلن و جلوگیری از فساد میوه موز نسبت به نمونه های شاهد مورد ارزیابی قرار گرفت. دستگاه گاز کروماتوگراف نشان داد که مقدار گاز عبوری از ستون شماره ۴ که حاوی بسترهای خاک پیت، خرده های چوب سپیدار، بستر آلی غنی شده، خاک برگ، کاه و کود آلی کرمی بود معادل ۶۵۲۸/۰ میلی لیتر اتیلن بر لیتر هوا می باشد که بیشترین توانایی حذف گاز اتیلن را در مقایسه با سایر ستون ها داشته و با نمونه شاهد اختلاف معنی داری را نشان داد. همچنین این فیلتر بصورت مشاهده ای نیز از نظر ماندگاری موزهای نارس نسبت به نمونه های شاهد از کارآیی لازم برخوردار بود و فیلترهای زیستی حاوی باکتری سودوموناس پوتیدا دارای بیشترین میزان جذب گاز اتیلن می باشند. بر اساس یافته های به دست آمده استفاده از فیلترهای زیستی جهت افزایش ماندگاری میوه ها در انبار پیشنهاد می گردد.

Keywords:

ماندگاری , فیلتر زیستی , میوه , باکتری