تاثیر سطوح مختلف منیزیم آب آبیاری بر پارامترهای رشدی دو رقم نهال پسته

به منظور مطالعه تاثیر سطوح مختلف غلظت منیزیم آب آبیاری بر ویژگی­های رویشی نهال های پسته، آزمایشی گلخانه ای به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، با دو فاکتور و در سه تکرار در پژوهشکده پسته کشور واقع در شهرستان رفسنجان اجرا شد. فاکتور اول (اصلی) شامل: پایه های پسته در دو سطح بادامی زرند و قزوینی و فاکتور دوم (فرعی) شامل سطوح مختلف غلظت منیزیم آب آبیاری در پنج سطح (صفر، ۵/۰، ۱، ۲ و ۳ میلی مولار منیزیم از منبع سولفات منیزیم) بود. قبل از شروع اعمال تیمار ها (پایان هفته هشتم) و بعد از گذشت ۶ ماه از شروع تیمار ها، برخی صفات رویشی نهال های پسته شامل ارتفاع ساقه، قطر ابتدایی و انتهایی ساقه، وزن خشک کل نهال ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که بیشترین افزایش رشد رویشی طول و قطر ابتدایی و انتهایی ساقه نهال ها در غلظت ۵/۰ و ۱ میلی مولار منیزیم آب آبیاری رخ داده و با افزایش غلظت منیزیم به بالاترین سطح آن (۳ میلی مولار منیزیم)، مقدار صفات یادشده به ترتیب ۴۴/۱ سانتی متر و ۱۶/۰ و ۲۲/۰ میلی متر نسبت به بالاترین حد رشد کاهش نشان داد. در هر دو پایه پسته، بیشترین وزن خشک کل در غلظت ۵/۰ و ۱ میلی مولار منیزیم مشاهده شد. با افزایش غلظت منیزیم به ۳ میلی مولار، وزن خشک کل کاهش یافت. یافته­های این پژوهش روشن ساخت که غلظت ۵/۰ تا ۱ میلی مولار، بهترین حد غلظت منیزیم در آب آبیاری برای رشد بهینه دانهال­های دو پایه پسته مورد مطالعه است.

Keywords:

استان کرمان , تنش , کیفیت آب , عملکرد گیاه