ارزیابی تاثیر میزان اکسید روی و مورفولوژی داربست های نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوذرات اکسید روی بر خواص مکانیکی این داربست ها

ویژگی های مکانیکی و ساختاری داربست های مهندسی بافت یکی از عوامل مهم در بازسازی و ترمیم بافت محسوب می شوند. از این رو، در پژوهش حاضر، به بررسی تاثیر میزان نانوذرات اکسید روی و مورفولوژی داربست بر خواص مکانیکی داربست های نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوذرات اکسید روی پرداخته شد. در این پژوهش، داربست های نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ نانوذرات اکسید روی به روش ریخته گری حلال/ شستشوی ذرات نمک و با سه غلظت متفاوت ۰، ۵ و ۱۵ درصد وزنی نانوذرات اکسید روی تهیه شدند. سپس، از روش پراش پرتو ایکس (XRD) به منظور تایید فازهای مطلوب در ترکیب داربست استفاده شد. استحکام فشاری داربست های ساخته شده نیز به عنوان شاخصی از خواص مکانیکی، ارزیابی شد. همچنین، به منظور بررسی مورفولوژی و تخلخل داربست ها و توزیع نانوذرات اکسید روی در داربست از میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) استفاده شد. نتایج به دست آمده نشان داد که با افزودن نانوذرات اکسید روی به عنوان تقویت کننده، استحکام فشاری داربست ها افزایش می یابد. از سوی دیگر، با افزایش نانوذرات اکسید روی به بیش از ۵ درصد وزنی، استحکام فشاری کاهش یافت. در واقع، داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ اکسید روی با ۵ درصد وزنی اکسید روی بیشترین میزان استحکام و مدول فشاری و یکپارچگی ساختار را داشت. 

Keywords:

Poly(ε-caprolactone)/zinc oxide , Morphology , Mechanical properties. , داربست نانوکامپوزیتی پلی کاپرولاکتون/ اکسید روی , مورفولوژی , خواص مکانیکی.