عباس نظم خواه - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی - بیوتکنولوژی ، دانشگاه صنعتی سهند- دانشکده ی مهندسی شیمی استاد
رضا یگانی - استاد تمام مهندسی شیمی- دانشگاه صنعتی سهند- دانشکده ی مهندسی شیمی

فناوری بیوراکتورهای غشایی با ترکیب تصفیه ی بیولوژیکی معمول (لجن فعال) و جداسازی فیزیکی فازهای جامد و مایع به وسیله ی فیلتراسیون غشایی، یک روش بسیار مناسب برای تصفیه ی فاضلاب با مزایایی همچون لجن تولیدی کمتر و نیز تولید پساب با کیفیت بالاتر نسبت به روش تصفیه به وسیله ی فرآیند لجن فعال مرسوم می باشد. اما تا به حال استفاده ی صنعتی از این فناوری به دلیل گرفتگی غشا در طول فرایند تصفیه که نیازمند فرایندهای مختلف شستوشو به منظور احیاء غشا می باشد،که در نهایت باعث افزایش هزینه های نگهداری و عملیاتی می شود، به صورت محدود صورت گرفته است. یکی از راه های کاهش گرفتگی غشا افزودن منعقدکننده ها به بیوراکتورهای غشایی و انجام فرایند انعقاد در داخل بیوراکتور می باشد، افزودن این مواد علاوه بر کاهش گرفتگی، دارای تاثیرات چندگانه بر روی عملکرد بیوراکتور غشایی از نظر تصفیه ی آلاینده ها می باشد. در این مطالعه به مروری بر تاثیرات گزارش شده ی حضور منعقدکننده ها بر عملکرد بیوراکتورهای غشایی و کاهش گرفتگی غشا پرداخته شده است.

بیوراکتور غشایی، انعقاد-لخته سازی، گرفتگی غشا، تصفیه ی فاضلاب