بررسی دانسیته انتهای عمر خدمت روسازی درتعیین N-design طرح اختلاط سوپرپیو

ضعفهای روش طرح اختلاط مارشال و افزایش ظهور برخی از خرابی های ناشی از ضعف برشی اسفالت ازجمله شیارشدگی منجر به شروع تحقیقات وسیعی در دهه 1980 گردید که درنتیجه آن روش طرح اختلاط سوپرپیو در سال 1993 ارایه شد دراین روش که از متراکم کننده چرخشی جهت تراکم نمونه ها استفاده می شود تعداد دوران تامین کننده انرژی تراکم لازم برمبنای درجه حرارت و میزان ترافیک عبوری درطول عمر خدمت دهی روسازی ارایه شده است مبنای انتخاب تعداد دوران طرح N-design دراین روش یکسان بودن دانسیته آزمایشگاهی با دانسیته انتهای دوره عمر روسازی تعیین شده است علیرغم آزمایشهایی که درطی سالهای اخیر جهت تعیین N-design صورت گرفته است همچنان مراجع علمی درمبنای تحقیق آن تردید دارند. دراین مقاله سعی برآن است که ضمن بررسی روش تعیین N-design دیدگاه های مختلف درباره فرض برابری دانسیته آزمایشگاهی با دانسیته انتهای دوره عمر روسازی مورد ارزیابی قرارگیرد.