محمدمهدی گودرزی سروش - مربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد همدان
فرشته بصیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی معماری

شهرهای کنونی ما سالهاست که به سوینوعی بی شکل می روند و صورت بروز بیرونی آنها بیش از هرچیز در یک معماری و شهرسازی بی هویت و درعین حال سودجویانه نمود پیدا کرده است و با وجود همه پیچیدگی های مفهوم هویت برکسی پوشیده نیست که درمعماری معاصر ایران این واژه دچار بحران گشته و با توجه به اینکه بحث نماسازی نیز درساختمان نیز یک بحث هویتی و فرهنگی می باشد عدم نگاه فرهنگی باعث یک دست شدن معماری شهرها و نمای شهری شده است که این موضوع با توجه به تفاوت ها قابل قبول نیست اما فرضیه محوری این مقاله مبین آن است که بی هویتی نماهای شهری ما به سبب تقلیدهای کورکورانه از سبک های معماری و استفاده بی رویه و نابجا از مصالحی می باشد که منجر به آشفتگی درنماهای شهری می شود درمقاله حاضر به منظور روشن شدن موضوع ابتدا به بیان مفهوم هویت و نظریات برخی از صاحب نظران درباره هویت بحث نماهای شهری و هویت شهری و دلایلی که سبب شده جداره های شهری ما به سمت بی هویتی بروند پرداخته و درادامه راه کارهایی برای تقویت هویت شهرها ارایه شده است.

هویت ـ نما ـ منظر شهری ـ آشفتگی