بررسی رابطه احساس تنهایی با اضطراب اجتماعی و تکانشگری در پاندمی کرونا

احساس تنهایی به عنوان یک حالت عاطفی منفی تعریف شده است و زمانی رخ میدهد که »اختلافی بین الگوهای مطلوب و به دست آمده از تعاملات اجتماعی« وجود داشته باشد. این پژوهش با هدف تبیین احساس تنهایی بر مبنای اضطراب اجتماعی و تکانشگری در دوران پاندمی کرونا به روش توصیفی از نوع همبستگی انجام گرفت. این پژوهش شامل ۲۳۲ دانشجوی کارشناسی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه خوارزمی پردیس کرج ۱۴۷) دختر، ۸۵ پسر) بود که با روش نمونهگیری تصادفی در دسترس انتخاب شدند و برای جمع آوری داده هاپرسشنامه های احساس تنهایی (UCLA) تجدید نظر شده (نادری و حق شناس، (۱۳۸۸، هراس اجتماعی (کانور وهمکاران، (۲۰۰۰ و مقیاس تکانشگری بارت (BIS-۱۱) در مورد آنها اجرا شد. داده ها به وسیله ضریبهمبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که میاناحساس تنهایی، اضطراب اجتماعی و احساس تنهایی، همبستگی مثبت و معناداری وجود داشت. علاوه بر این در آزمون تحلیل رگرسیون خطی اضطراب اجتماعی توانسته بود ۲۶ درصد از واریانس احساس تنهایی را پیشبینی کند و تکانشگری توانسته بود ۶ درصد از واریانس احساس تنهایی را پیشبینی نماید. براساس این یافته ها میتوان نتیجه گرفت که با کاهش اضطراب اجتماعی و تکانشگری، احساس تنهایی نیز کاهش پیدا میکند.

Keywords:

احساس تنهایی , اضطراب اجتماعی , تکانشگری , کرونا