انرژی خورشیدی

دهه میانی 1870 که به دهه بحران انرژی معروف گشت و باعث آگاهی انسان از محدودیت سوخت های فسیلی شد و بخشی ا زحل این بحرا وظیفه مهم معماران و برنامه ریزان شهری بود که پاسخگویان و برنامه ریزان نوعی مصرف حداقل نیمی از این گونه انرژی ها هستند مدت های طولانی انواع سوخت ها و انرژی طبیعی بصورت نامحدود و با قیمت مناسب دردسترس بود و هیچ دلیل و لزومی برای کاهش مصرف این نوع سوخت ها وجود نداشت ولی با موقعیت و یا به عبارت بهتر بحران پیش امده دراین راستا لزومساخت ساختمان هایی به عنوان پناهگاه برای انسان که ارامش او را از هرحیث فراهم آورده و محافظ محیط زیست باشد مطح شد دراین راستا استفاده از انرژی های پایدار به عنوان بحث اصلی و مهم مطرح شد که به نوعی پاسخی منطقی و عملی درجهت حل مشکلات بود.