مجید حاجی مقصودی - دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
محمدحسین دهقانی
مصطفی صدوقیان

مقدمه: کارکنان مراقبت های بهداشتی و درمانی در معرض حوادث و آسیب های شغلی متعددی قرار دارند که رخداد آن ها زمینه مشکلات جسمی و روانی برای کارکنان به دنبال دارد. کنترل میزان حوادث عامل مهم برای کاهش مخاطرات؛ تامین سلامت کارکنان و بیماران و تلاش برای پیشگیری از وقوع حوادث شغلی به خصوص در محیط های بالینی است. بنابراین پژوهش حاضر با هدف بررسی حوادث شغلی در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی یزد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی-تحلیلی و به صورت مقطعی است که در سه بیمارستان آموزشی شهر یزد انجام شد. تعداد ۱۸۶ نفر از کارکنان غیرپزشک بخش های مختلف این سه بیمارستان با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ۱۸ سوالی حوادث شغلی به انجام رسید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۱ و به کمک آمار توصیفی و آزمون های آماری من ویتنی و کروسکال والیس انجام گرفت. نتایج: از بین حوادث مورد مطالعه بیشترین مواجهه کارکنان تماس پوستی با خون یا سایر مایعات بدن و کمترین مواجهه، سقوط از ارتفاع بوده است. همچنین نتایج نشان داد که بین جنسیت افراد با تعداد و نوع وقوع حوادث رابطه ای وجود ندارد؛ اما در برخی از حوادث بین تعداد وقوع و نوع حادثه با محل خدمت، سنوات خدمت، مدرک تحصیلی، شیفت کاری و نوع بیمارستان رابطه معنی دار وجود داشت(۰۵/۰>P). نتیجه گیری: با توجه به اینکه حوادث بررسی شده در هر سه بیمارستان حداقل یکبار رخ داده بودند، لزوم توجه به امر پیشگیری از حوادث، امری ضروری است. مدیریت حوادث بیمارستانی و پیشگیری از وقوع حوادث با توجه به ماهیت پیچیده بیمارستان نیاز به عزم راسخ تمامی کارکنان و مدیریت سازمان بیمارستان دارد.

Occupational Accidents, Injury, Hospital, Safety, حوادث شغلی, آسیب, بیمارستان, ایمنی