فاطمه صفری - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران
عباس کاویانی - دانشیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران
اصغر عزیزیان قطار - استادیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران
هادی رمضانی - دانشیار، گروه علوم و مهندسی آب، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره)، قزوین، ایران

ایران در کمربند خشک و نیمه­خشک کره زمین قرار گرفته است که ریزش­های کم جوی، رگبارهای شدید، وقوع جریان­های سیلابی و تبخیر-تعرق زیاد از ویژگی­های آن به شمار می­آید. بنابراین، ارزیابی کمی تبخیر-تعرق در سطح منطقه ای، به منظور مدیریت منابع آب، تولید محصول و ارزیابی­های زیست­محیطی در مناطق تحت آبیاری، ضروری است. در این پژوهش برای تخمین تبخیر-تعرق گیاه مرجع (ET۰) در چهار ایستگاه سینوپتیک انتخابی با اقلیم­های خشک، نیمه­خشک، مرطوب و نیمه­مرطوب، از داده­های هواشناسی همچون دما، تابش خالص، رطوبت نسبی و سرعت باد برای سال های ۱۳۸۸-۱۳۶۸ استفاده شد. تبخیر-تعرق گیاه مرجع با استفاده از روش­های FAO-۵۶، هارگریوز-سامانی، بلانی-کریدل، پریستلی-تیلور، تورک و مک­کینک محاسبه و ضرایب آنها برای برآورد دقیق­تر تبخیر-تعرق اصلاح شد. به منظور ارزیابی این روش­ها از آماره های میانگین خطای مطلق، میانگین جذر مربعات خطا، میانگین خطای اریب، ضریب همبستگی، شاخص نش-ساتکلیف استفاده شد. بر اساس این شاخص­ها، روش بلانی-کریدل، پس از روش FAO-۵۶ که به عنوان مبنا قرار گرفت، به عنوان روش برتر برای چهار اقلیم مشخص شده در ایران انتخاب شد.

ایران, بلانی-کریدل, تبخیروتعرق مرجع, FAO-۵۶