آنیتا همایون نیا - مربی، گروه علوم تربیتی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران

سلامت هر جامعه به کیفیت نظام آموزشی آن وابسته است. اگر فراگیران و دانشجویان، ارزش ها، هنجارها و مهارت های اجتماعی لازم برای شهروندی خوببودن را نیاموزند و همچنین مهارت ها و تخصص لازم برای انجام وظایف فردی و اجتماعی خود را به طور موثر و کارآمد فرا نگیرند، واحدهای آموزشی رسالتخود را به انجام نرسانیده اند. تحقق این رسالت مستلزم توجه به کیفیت نظام آموزشی است امروزه با به کارگیری خدمات آموزشی مجازی می توان کیفیت را بالابرد. یادگیری الکترونیکی و مجازی شیوه ای برای طراحی، تدوین، ارائه و ارزشیابی آموزش است که از قابلیت ها و امکانات الکترونیکی برای کمک به یادگیریبهره می گیرد. هدف از این تحقیق بررسی عوامل موثر بر ارتقا کیفی آموزش مجازی در دانشگاه بوده که با مراجعه به کتابخانه ها، مقالات معتبر واسناد معتبر بهشیوه توصیفی- تحلیلی صورت گرفته است. در پایان باید اذعان داشت به منظور ارتقای سطح کیفی آموزش در مرکز آموزش مجازی دانشگاهیان، بیش ازهرچیزی نسبت به سهولت در دسترسی به بخش های مختلف سامانه توجه شود. استفاده از رنگ بندی جذاب، همچنین بهبود رابط کاربری سامانه در سازماندهی و چینش قسمت های مهم به گونه ای که جلب توجه کند، می بایست در اولین گام بررسی شود. به سودمندی محتوای تدریس و جمع بندی مطالب تدریس در زمان تعیین شده ی کلاس، میزان تدریس استاد به صورت تصویری (چهره به چهره)، استفاده از آزمون های برخط میان کلاسی، نحوه ی پاسخگویی تلفنی سامانه و ارسال پاسخ تیکت ها در اسرع وقت نیز می بایست توجه شود.

نظام آموزشی، فراگیران، آموزش مجازی، دانشگاه