تحلیل مکانی جهت تعیین کریدور فرهنگی با رویکرد رشد هوشمند شهری منطقه ۱۰ شهر تهران

منطقه ۱۰ از کوچکترین مناطق شهر تهران است که دارای بافتی مسکونی و فاقد چشم انداز طبیعی خاص میباشد. با توجه به بافت مسکونی فرسوده و قطعه بندی کوچک آنها در سطح منطقه امتدادی از ساختمانهای فشرده دیده میشود. با عنایت به چشم انداز خاص منطقه وجود فضاهای عمومی در سیمای کلی آن تاثیر بسزایی خواهد داشت؛ یکی از این فضاهای عمومی مراکز فرهنگی است که علاوه بر هویت بخشی به بافت کالبدی، در ایجاد هویت اجتماعی افراد نیز نقش به سزایی ایفا می کند. در چشم اندازهای تعیین شده منطقه، ایجاد قطب فرهنگی، گردشگری و مذهبی در دستور کار است. مراکز فرهنگی پوشش دهنده فعالیتهای فراغتی است و به دلیل فراهم بودن بستر محل تعاملات اجتماعی نیز میباشد، و این تعاملات افراد در مکانهای فرهنگی موجبات دلبستگی را برای آنان فراهم می آورد. به عبارت دیگر مراکز و فضاهای فرهنگی مکان یکپارچه کردن نیازهای اجتماعی و تعاملات در قالب فضاهای کالبدی است. از این رو در این تحقیق کاربردی به مشخص کردن پتانسیل های کریدور فرهنگی منطقه و ارائه راهکارهایی جهت تقویت این نقش باتوجه به اصول رشد هوشمند پرداخته شده است. همچنین تحلیل ها با تکیه بر داده های کتابخانه ای و لایه های GIS صورت گرفته است و در نهایت باتوجه به نقش های که کریدورهای فرهنگی منطقه را مشخص میکند به ذکر راهکارهایی برای ارتقاء مراکز فرهنگی پرداخته می شود. طبق نتایج برای منطقه، ۷ محور به عنوان کریدور فرهنگی در نظر گرفته شده است که این محورها با توجه به پنج معیار تراکم جمعیت، نزدیکی به پارک ها، مراکز فرهنگی و راههای اصلی و دارا بودن بافت فرسوده پیشنهاد شده است.

Keywords:

کریدور فرهنگی , رشد هوشمند شهری , اصل پنجم رشد هوشمند شهری , منطقه ۱۰