یادگیری مبتنی بر بازی

یکی از مسائل مهمی که دربحث آموزش مطرح می باشد، ایجاد موقعیت های یادگیری تعاملی و استفاده از بازی در فرایند یادگیری و یاددهی می باشد.محیط های یادگیری تعاملی شامل موقعیت هایی هستند که در آن ها دانش آموزان به جای اینکه گیرندگان غیرفعال اطلاعات باشند، خود به طورمستقیم در فرایند یادگیری شرکت فعالانه دارند. یکی از موقعیت های تعاملی بین معلم و شاگرد، بازی های آموزشی است. انتخاب بازی به عنوان اساسفرایند یاد دهی یادگیری، می تواند نقطه عطفی در راستای کسب تجربه ضروری برای ایجاد تغییرات پایدار رفتاری یا همان یادگیری فراگیرانباشد. یادگیری از طریق بازی، بر موفقیت دانش آموزان در آینده ، تعاملات اجتما ی و نحوه بر خورد با هنجارها تا آغاز تفکر علمی دانش آموزان تمرکزدارد و باعث تمرکز هوش هیجازی، خلاقیت و استدلال های فکری در دانش آموزان می شود. در این مقاله به بررسی مفهوم بازی، تعاریف و نظریهاندیشمندان در خصوص بازی، فواید بازی و تاثیر آن در تحقق یادگیری و رشد فکری، قوای جسمانی و عاطفی و شخصیتی دانش آموزان پرداته شدهاست و از طرفی دیگر، پژوهش های داخلی و خارجی مرتبط با موضوع بازی های آموزشی مورد بررسی قرار گرفته است. مسئولین آموزش بایدبکوشند با اتخاذ تدابیری، بازی های آموزشی را با برنامه های درسی پیوند بزنند تا با ایجاد انگیزه در دانش آموزان موضوعات آموزشی را در ذهن آنها نهادینه کنند.

Keywords:

آموزش , یادگیری , بازی های آموزشی , دانش آموزان