عدالت و توسعه متوازن مناطق

در این مقاله سعی شده است به پرسش هایی مانند این که چرا توسعه صرف، تعارض با عدالت دارد؟ و عدالت در توزیع به چه شکلی است؟ با توجه بهمعانی لغوی و مصطلح آنان به سمت بنیاد نظری این مفاهیم برویم که عدالت تام همچون چتری افراشته با فراز ظرفیتی خویش، مفاهیم دیگر را رهنمود میکندکه اگر نکند دیگر عدالت نیست و این که گریز معنایی توسعه به نحو تکثیری تحت لوای عدالت به رشد منجر میشود با استفاده از فرصت مردمی بودن، چنانکه مردمی بودن هم، با خود، کثرت به همراه دارد که این دو کثرت، هم افزایی دارند اما نه به نحو تکاثر مذموم و این که تعلق پذیری زیاد عدالت، ناشیاز تواضع این مفهوم برای کمک رسانی است و این که همه این ها در توزیع بایستی منطقه محوری تناسبی داشته باشند و تناسب هم باید به دو عنصر عقلانیتو معنویت تنیده باشد به نحوه تقسیطی با نظر به تفاوت عدالت و قسط که قسط، ناظر به عدالت در توزیع می باشد، تا دچار عدالت گریزی حتی در قانونگذاری نباشیم.

Keywords:

عدالت , توسعه , متوازن , تناسب , مناطق