فریبا پرورش - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور کرمانشاه،ایران
رحمت اله بهرامی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی. دانشکده علوم اجتماعی. دانشگاه پیام نور. تهران. ایران

شهر کرمانشاه همانند بسیاری از شهرهای بزرگ کشور با مسائل متعددی از جمله ناپایداری توسعه مواجه است و این مسئله در سطح برخی از محلات به بالاترین حد می رسد. با وجود اینکه محلات، هسته های اصلی زندگی شهری به شمار میروند، لیکن در نظام رسمی برنامه ریزی فضایی جایگاهی ندارند . این مسئله به تشدید ناپایداری توسعه در آنها، منتهی شده است. این پژوهش در سال ۱۳۹۳ و با هدف سنجش میزان پایداری محلات شهر کرمانشاه با استفاده از روش میدانی تهیه شده است. در سنجش میزان پایداری از ۲۰ معیار و بیش از ۵۰ زیرمعیار استفاده شده است. جامعه ی آماری پژوهش ۵ محله ی منتخب از شهر با جمعیتی در حدود ۲۳۷۰۰ نفر است که با استفاده از روش کوکران، ۳۶۸ نمونه برای انجام پرسشگری استخراج شدهاند. ضمن تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون های آماری t تک نمونه ای و واریانس یکطرفه یا آنوا (و آزمون تعقیبی شفه) و رتبه بندی کروسکال والیس استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان میدهند که وضعیت محلات از نظر خوانایی و تعلق خاطر بهتر و از نظر معیارهای هویت، سرمایه ی اجتماعی و تراکم بدتر است. از بین ۵ محله ی مورد بررسی، محلات چمن و حکمت اباد به ترتیب با مجموع میانگینهای ۳.۲۲ و ۳.۲۸ در وضعیت کاملا ناپایدار و محلاتجعفر اباد، چشمه سفید و دولت اباد به ترتیب با مجموع میانگین های ۳.۷۹ ، ۳.۸۴ و ۴.۰۱ در وضعیت ناپایدار قرار دارند. در نتیجه، این پژوهش نشان میدهد که از نظر معیارهای پژوهش، محله های منتخب در وضعیت ناپایداری قرار دارند و شدت ناپایداری در آنها متفاوت است. در پایان پیشنهاداتی برای توسعه و پایداری محلات ارائه شده اند.

سنجش، محله، هسته های روستایی، پایداری، شهر کرمانشاه