معصومه محمدی سیف - دانشجوی دکتری تخصصی سیاستگذاری فرهنگی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران

ایل قشقایی، از ایلهای بزرگ کشور ایران است که رقص و موسیقی در ایل قشقایی نیز نشانه و نماد همبستگی، اتحاد و دوستی است. در هنگامرقص همه دست در دست هم و دوشادوش یکدیگرند. در بین عشایر قشقایی، رقص های گوناگونی معمول است که در تمام آنها زنان و مرداندر کنار یکدیگرند و تقریبا در اکثر رقص های قشقاییان، زنان و مردان هر دو حضور دارند. در جشن ها، مردان و زنان هریک دو دستمال دردست می گیرند، پیرامون یک دایره ی بزرگ ایستاده و با آهنگ کرنا و دهل، ضمن تکان دادن دستمال ها با حرکات موزون پیش می روند.همانگونه که گفته شد بدلیل جنگ ها و مصائب ناشی از آن و حضور کوچ نشینانی همچون ایل قشقایی و ... در مناطق استراتژیک و راه ها وجاده های با اهمیت کشور، موسیقی و رقص در میان این گونه ایلات تاحدودی رنگ و بوی حماسی و جنگاوری نیز گرفت.در این پژوهش، به معرفی انواع موسیقی و رقصهای محلی مردم قشقایی پرداخته شده و سعی برآن است که جایگاه واقعی موسیقی ورقص های محلی در جامعه ی ایلی قشقایی نشان داده شود تا هنرمندان و علاقه مندان فعال در این عرصه، تمام تلاش خود را نمایان سازند ونگذارند این فرهنگ غنی که ریشه در تاریخ ایران زمین دارد، رو به فراموشی نهد. از این رو، سهم مردان و زنان اقوام ایرانی در فرهنگ و هنراصیل قوم خویش بر کسی پوشیده نیست و آن چه مهم است شناخت، توجه، اهمیت و ارج نهادن این هنر اصیل مردمی است تا جایگاه خود راحفظ نموده، همواره در جریان باشد و در ذهن ها همچنان باقی بماند و بدرخشد.روش پژوهش، روش توصیفی بوده و نوع روش پژوهش نیز توصیفی تحلیلی میباشد که از روشهای اسنادی و میدانی (مشاهده) بهرهمی جوید. ابزار اندازه گیری و گردآوری اطلاعات در انجام این پژوهش، مصاحبه، کتابخانه ای و آرشیوی، مشاهده، فیش برداری، بانک هایاطلاعاتی و شبکه های کامپیوتری و همچنین از نظر هدف نیز کاربردی می باشد.

موسیقی محلی، رقص محلی، ایل قشقایی، فرهنگ، هویت