جای خالی خانهدرمعماری معاصر ایران

ازدیرباز یافتن مکانی برای سکونت و احساس آسایش یکی از اساسی ترین و مهمترین نیازهای بشری بوده است خانه به عنوان اصلی ترین عنصربرطرف کننده این نیاز دارای اهمیت خاصی می باشد نگاهی به معماری سنتی ایران نیز نقش و جایگاه ویژه خانه به عنوان عنصری مهم درمعماری ایرانی آشکار می شود درطراحی خانه های سنتی ایران از الگوهایی متاثر از عوامل مختلف ازجمله اقلیم مسائل فرهنگی و اجتماعی و .. استفاده شده است. یکی ازاین عوامل تنوع فرهنگی مردمانی است که دراین خانه ها زندگی می کرده اند با توجه به اینکه سرزمین ایران از زمانهای پیش از تاریخ به دلیل موقعیت جغرافیایی رابط بین تمدنهای شرق و غرب بوده این موضوع تاثیر بسزایی در تقابل فرهنگ ها داشته است آنچه برمعماری ایران از بدو ورود اندیشه های نودرحدود یکصد سال پیش گذشته است این ترس را به دل انداخته که دراین دوره طولانی معمارایرانی نتوانسته باشد نقش خود را درست ایفا کرده و ارتباط صحیحی بین سنت و تحولات برقرار کرده و مهر خود را براین تحولات زده باشد. دراین مقاله با نگاهی به خانه سازی ایده آل سنتی و مقایسه ی آن با خانه های معاصر سعی درپیدا کردن حلقه گم شده و نقاط ضعف در ساختار ساخت و ساز کنونی خانه به مثابه محل آسایش نه سقف بالای سر می باشد.