محسن نظام سوار - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری،موسسه آموزش عالی آپادانا شیراز،ایران
پریسا مشکسار - استادیار گروه شهرسازی،موسسه آموزش عالی آپادانا شیراز،ایران

ناپایداری توسعه شهری مهمترین چالش هزاره سوم است. هدف اصلی توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی، بهبود سطح زندگی، اداره بهتر اکوسیستم ها و آینده امن بیان شده است؛ پایداری در ابعاد مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، کالبدی و... مستلزم به کارگیری سیستم مدیریتی کارآمد با قدرت کافی برای رسیدن به اهداف ذکر شده است. سیستم های مدیریتی با ویژگی های انعطاف پذیر، مسولیت پذیر استراتژیک و عدالتمحور مبتنی بر آموزش و اطلاع رسانی راهگشای تنگناهای موجود در شهرهای امروزی است. شهر پایدار با ویژگی های اقتصادی - اجتماعی مطلوب شده آرمانی است که با مدیریتی پویا قابل دسترس خواهد بود. پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی و از بعد ماهیت و روش، توصیفی و از حیث زمانی از نوع مقطعی است . جامعه آماری شهروندان شهر شیراز بوده که پرسشنامه توسط ۳۷۵ نفر از شهروندان به صورت تصادفی تکمیل شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است که امتیاز دهی پرسشنامه به صورت لیکرت پنج گزینه ای بود. داده ها با بهره گیری از روش شاخص اهمیت نسبی (RII) مورد تجزیه و رتبه بندی قرار گرفتند. بر اساس تجزیه و تحلیل اطلاعات عامل حکمرانی خوب شهری با شاخص اهمیت نسبی ۹۵.۸ درصد در رتبه اول ، عامل وجود تاسیسات و تجهیزات شهری با شاخص اهمیت نسبی ۹۲.۷۲ درصد در رتبه دوم و عامل آموزش راهکارهای توسعه پایدار شهری به شهروندان با شاخص اهمیت نسبی ۹۱.۶۵ درصد در رتبه سوم قرار می گیرند.

پایداری، توسعه پایدار، عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی، کالبدی