آثار شروط محدود کننده و ساقط کننده مسئولیت نسبت به طرفین (شروط عدم مسئولیت و مساله تداخل مسئولیت قهری و قراردادی) در حقوق ایران و کامنلا

جامعه در راستای رفع نیازهای مبتلابه خود همگام با پیشرفت در فن آوری های روز، نیاز به طرح دقیقی از چگونگی و حدود و ثغور مسئولیت های ناشی ازاعمال و تعهدات خویش دارد، زیرا مردم برای رفع معضلات خویش منتظر قانون گذاران نمی باشند و به انحاء مختلف، سعی در کاهش مسئولیت و جلبمنافع خویش دارند که با عمومیت یافتن این رویه، تعارض منافع و افرایش تجاوز به حریم دیگران فزونی می یابد و خصومت و کینه توزی ها پدیدار میگردند؛ اگر قانون و عدالت وارد عرصه نگردند و این امور را تنظیم نکنند؛ متناسب با شغل، حرفه جایگاه اجتماعی و نیازهای عمومی، چگونگی و نحوهجبران خسارت و در نتیجه اسباب افزایش، کاهش یا سقوط مسئولیت را پیش بینی ننمایند، جامعه دچار افراط و تفریط و هرج و مرج می گردد و هر کسکه قوی تر و پر نفوذ تر باشد، ظلم و تعدی او بیشتر و ضعیف و ستم دیده که نا امید از تبیین و احقاق حق خویش می باشد در امور اخلال نموده و با کمکاری، بی دقتی و تحصیل نا مشروع منافع به زعم خود به جبران خسارت بدون اجرای قانون دست می یابد. بنابراین تبیین مفهوم و ماهیت شروط محدودکنندهو ساقط کننده مسئولیت و انواع آن ها، مقایسه این دو دسته از شروط با یکدیگر از جهت اعتبار و ماهیت، بیان وجوه افتراق اینگونه شروط با شروط کاهشتعهد و وجوه تمایز این شروط از نهادهای مشابهی مانند شرط کیفری، محدودیت های قانونی مسئولیت، رضایت زیاندیده، صلح، قراردادهای جایگزینیمسئولیت و بیمه، بررسی اعتبار اصولی این شروط و شرایط نفوذ و موانع نفوذ این شروط، تحلیل آثار این شروط در روابط طرفین قرارداد و نسبت به اشخاصثالث و تشریح اثر بطلان این شروط بر قرارداد در نظام های حقوقی مختلف و انتقال ادبیات حقوقی موجود در نظام های حقوقی خارجی به حقوق داخلی بهمنظور تدوین مجموعه ای مدون در زمینه شروط کاهش مسئولیت، از ضرورت و اهمیت خاصی برخوردار می باشد.

Keywords:

شروط محدود کننده و ساقط کننده , مسئولیت نسبت به طرفین , شروط عدم مسئولیت , مسئولیت قهری و قراردادی