ابوالفضل اخوان - دانشجوی دکتری علوم اجتماعی دانشگاه تبریز
فرزاد پرگالی - کارشناس ارشد علوم اجتماعی گرایش برنامه ریزی و رفاه اجتماعی
مرضیه سعیدی برجی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور

هوشمندسازی به معنای بهره گیری از ابزارها و تکنیک های فنی و اطلاعاتی جهت مدیریت صحیح امور، تسهیل فعالیتها، ارتقا و اصلاح سبک زندگی، شتاببخشیدن به اجرای دقیق و حرف های تر امور، کاهش مصرف انرژی و بهره برداری حداکثری از خدمات حوزه فناوری در راستای ارتقا شاخص های زندگی فردی و اجتماعی است. امروزه هوشمندسازی در اغلب جوانب زندانی بشر وارد شده است و موجب ارتقای سطح زندگانی شدهاست. یکی از این جنبه ها، حمل و نقلشهری است. در این مقاله به روش تحلیلی و توصیفی به توسعه پایدار حمل و نقل شهری با تکیه بر هوشمندسازی پرداخته میشود. حمل و نقل شهری، مهمترین مصرف کننده انرژی است و در بسیاری از شئون زندگی شهری موثر است. نتایج این پژوهش بیانگر آن است که حمل و نقل شهری در سایه هوشمندسازی می تواند با کاهش مصرف سوخت، کاهش هزینه ها، افزایش خدمات، افزایش سرعت، افزایش دقت و بسیاری از بهبودهای دیگر همراه شود.

هوشمندسازی، حمل و نقل شهر، بهینه سازی، توسعه پایدار