مدیریت بحران (نقش آموزش همگانی در مدیریت بحران حریق)

نگرش سنتی در زمینه مدیریت بحران آتش سوزی، بر این باور بود که مدیریت بحرانی یعنی فرونشاندن آتش، به این معنی که مدیریت بحران درانتظار خراب شدن امور می نشینند و پساز بروز ویرانی سعی می کنند تا ضرر ناشی از خرابی ها را محدود سازند، ولی به تازگی نگرش به این موضوع عوض شده است. براساس معنای اخیر، همواره باید مجموعه ای از طرح ها و برنامه های عملی برای مواجه با تحولات احتمالی آینده در داخل سازمان ها تنظیم شود و مدیران باید درباره اتفاقات احتمالی آینده بیندیشند و آمادگی رویارویی با وقایع پیش بینی نشده را کسب کنند. یکی از این طرح ها و برنامه های عملی، اموزش و مشارکت شهروندان در برنامه های مختلف ایمنی شهری است. این طرح با توجه به بررسی نمونه های صورت گرفته در کشورهای پیشرفته، از جمله اقدامات کم هزینه با بزدهی بسیار بالا و موثر محسوب می شود. با توجه به اینکه این امر در کشور ایران به عنوان یکی از کم رنگ ترین مسایل در تصمیم گیری ها مدنظر است و نتیجه این امر وجود ضعف فرهنگ ایمنی در بین شهروندان ایرانی است. ضرورتا به بررسی نقش آموزش و به دنبال آن مشارکت شهروندان در پیشگیری از حریق های احتمالی می پردازد. براساس ابعاد و اهداف، نوع تحقیق کاربردی - توسعه ای با توجه به ماهیت موضوع، روش انجام پژوهش، توصیفی و تحلیلی می باشد. در پایان، نتایج این بررسی نشان می دهد که آموزش عمومی و افزایش آگاهی جامعه با شیوه های مختلف از مهم ترین جبنه ی فعالیت های پیشگیرانه برای تامین ایمنی در شهرها می باشد.

Keywords:

مشارکت شهروندی , آموزش , کنترل حریق , پیشگیری , فرهنگ ایمنی