معصومه بهرامی عیسی آبادی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
فاطمه قنائی خالدآبادی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
سید جلیل میرمحمدی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
محسن عسکری شاهی - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
ابوالفضل برخورداری - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences
مائده حبیبی - Isfahan of Medical Sciences
امیرهوشنگ مهرپرور - Shahid Sadoughi University of Medical Sciences

مقدمه: اندازه گیری حداکثر ظرفیت هوازی، اهمیت زیادی در ایجاد تناسب و تطابق فیزیولوژیک بین کارگر و کار دارد. این مطالعه باهدف برآورد ظرفیت هوازی و ظرفیت کار فیزیکی کارگران کاشی و سرامیک انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه تحلیلی مقطعی ۹۰ نفر از کارگران مرد کارخانه کاشی و سرامیک در شهر یزد، به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. از پرسشنامه متشکل از دو بخش به عنوان ابزار گردآوری داده ها استفاده شد. بخش اول مربوط به ویژگی های دموگرافیک بود که به روش مصاحبه تکمیل می شد. در بخش دوم پرسشنامه پارامترهای قد، وزن، BMI و تعداد ضربان قلب درج می گردید. از روش تست پله کویین برای اندازه گیری حداکثر ظرفیت هوازی استفاده شد. داده های به دست آمده پس از ورود به نرم افزار SPSS به کمک آزمون های من ویتنی و کروسکال والیس و ضریب همبستگی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج: بیشترین ظرفیت هوازی در کارگران کاشی و سرامیک ۰۳۶/۰±۶۰/۳ لیتر در دقیقه برآورد شد. نتایج نشان داد ظرفیت هوازی با وزن و شاخص توده بدنی دارای ارتباط معنادار است. همچنین آزمون آماری نشان داد که بین ظرفیت هوازی و استعمال دخانیات و ورزش کردن و میزان تحصیلات ارتباط معنادار وجود ندارد ولی بین نوع شغل و میزان توان هوازی ارتباط معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: وزن و BMI و نوع شغل از عوامل تاثیرگذار بر ظرفیت هوازی کارگران می باشد.

Maximum aerobic capacity, Physical work capacity, Queen step test, حداکثر ظرفیت هوازی, ظرفیت انجام کار فیزیکی, تست پله کویین