مریم مقصودی پور - University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
محمد پرخو - University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
سمانه حسین زاده - University of Social Welfare and Rehabilitation Sciences
محمد انصاری - Tehran University
اشکان کرباسی - Tehran University

مقدمه: در این مطالعه تاثیر نور درخشان را بر خستگی و خواب آلودگی پرستاران بررسی کردیم. روش بررسی:  ۴۴ پرستار خانم سالم ازبین پرستاران شب کار به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند، که در مرحله اول به گروه مداخله نوردرخشان از طریق جعبه نور تابیده شد و به گروه شاهد نوری تابیده نشد. در مرحله بعد( یک ماه بعد) جای دو گروه عوض شد و این بار به گروهی که در مرحله قبل نور درخشان نداده بودیم نور دادیم و برعکس.  پیامدی که پس از انجام مداخله بررسی کردیم، روند تغییرات خستگی و خواب آلودگی بودند. خستگی وخواب آلودگی طی ۲۴ ساعت هرساعت اندازه گیری شد. یافته ها:  در مورد مقیاس آنالوگ بصری خستگی، در اکثر طول دوره روند تغییرات پاسخ در دو گروه خلاف هم بود، مقدار میانگین در همه دوره زمانی در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری داشت. در مورد مقیاس خواب آلودگی کارولینسکا نیز اثر مداخله بر پاسخ در همه دوره زمانی معنی دار بود، یعنی میانگین  KSS در گروه مداخله و کنترل تفاوت معنی داری داشت و روند تغییرات گروه کنترل و مداخله، در جهت خلاف هم بودند. نتیجه گیری:  با تابش نور درخشان در پرستاران نتیجه گرفتیم که روند خستگی در ایشان نسبت به گروه کنترل، کاملا برعکس شد. حداقل خستگی در گروه مداخله در ساعت ۴ صبح رخ داد که در گروه کنترل زمان حداکثری خستگی بود. در مورد خواب آلودگی کارولینسکا نیز با تابش نور روند تغییرات در گروه مداخله کاملا برعکس شد و حداقل خواب آلودگی در ساعت ۴ صبح بود.

Shift work, Bright light, Fatigue, Sleepiness, نوبت کاری, نور درخشان, خستگی, خواب آلودگی