مهدی اقانسب - -
احمد نیک پی - -
امیر محمدی فرد - -
بهرام کوهنورد - -
رضیه سلطانی گردفرامرزی

مقدمه: متیل دی ایزوسیانات(MDI) رایج ترین ایزوسیانات مورد استفاده در شرکت های فوم سازی است. این تحقیق به منظور میزان مواجهه ایزوسیانات متیل دی ایزوسیانات و ارتباط آن با ظرفیت های ریوی کارگران از طریق بررسی نتایج اسپیرومتری در یک شرکت فوم سازی انجام شد. روش بررسی: این مطالعه بصورت مقطعی و نمونه گیری آن بصورت سرشماری انجام شد. به منظور بررسی تغییرات ظرفیت های تنفسی در کارگران شاغل در کارخانه از پرونده پزشکی و نتایج اسپیرومتری دو سال متفاوت و میزان آلودگی در واحد های تولیدی نیز با استفاده از نمونه برداری تعیین گردید. اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی، آزمون T زوجی و رگرسیون خطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: میزان آلودگی در واحدهای تولیدی فوم سرد، سالن ویسکو و سالن L۹۰ از حداکثر مجاز(۵۱ میکروگرم بر متر مکعب) بالاتر بود. نتایج ارزیابی ظرفیت های تنفسی درکارگران مواجهه با  MDIبا توجه به سابقه کاری بیش از ۳ سال در این واحد تولیدی نشان داد که ظرفیت های تنفسی حاصل از اسپیرومتری در سال ۹۱ نسبت به سال ۸۹ کاهش یافته است(۰۵/۰p<). ظرفیت های تنفسی مورد مطالعه(FVC/ FEV۱) در طی سال ۸۹ تا ۹۱ کاهش این پارامترها را نشان می دهد که به طور میانگین FEV۱ (۶۰/۱۵%) وFVC  (۷/۹%) کاهش یافته اند. نتیجه گیری: با افزایش سابقه کار کارگران و بالارفتن مدت زمان تماس با ترکیبات MDI، ظرفیت های تنفسی کارگران سیر نزولی پیدا خواهد کرد که در دراز مدت می تواند آثار غیر قابل کنترلی داشته باشد.

Respiratory Capacity, Foam manufacturing, Methyl diisocyanate, Workers, ظرفیت های تنفسی, فوم سازی, متیل دی ایزوسیانات, کارگران