بررسی رابطه هوش عاطفی و فرسودگی مدیران و پرستاران بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد

مقدمه: هوش عاطفی یک دسته از تواناییها و مهارتهای غیر شناختی است که توانایی موفقیت فرد را در مقابله با فشارهای محیطی به ویژه فرسودگی و تنش ناشی از کار افزایش میدهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه هوش عاطفی با فرسودگی انجام شد. روش بررسی: این پژوهش به صورت توصیفی و بر روی ۲۰۰ نفر از مدیران و کارکنان بیمارستانهای آموزشی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد انجام شد. دادهها با استفاده از پرسشنامههای استاندارد شده هوش عاطفی و فرسودگی جمعآوری و با استفاده از آزمونهای آماری ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون t-test در سطح معنیداری ۰۵/۰P< مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: بر اساس یافته ها تفاوت معنیداری در میزان هوش عاطفی و فرسودگی بین دو جنس مشاهده شد(۰۵/۰P<). همچنین رابطه معکوس معنیداری بین هوش عاطفی با فرسودگی مشاهده گردید(۰۵/۰P<). مولفههای هوش عاطفی به ویژه خود آگاهی، همدلی، خود انگیزی در پیشبینی فرسودگی نقش معنیداری داشتند. نتیجه گیری: برخورداری از خرده مقیاس های هوش عاطفی منجر به کاهش فرسودگی خواهد شد. پیشنهاد میگردد کلیه سازمانها، به ویژه سازمانهای پزشکی، برای ارتقاء و بهبود هوش عاطفی و کاهش فرسودگی نسبت به برگزاری دورههای آموزشی لازم مبادرت ورزند.

Keywords:

Emotional Intelligence , Burn-Out , Managers , Nurses , هوش عاطفی , فرسودگی , مدیران , پرستاران