مصطفی برزیده
علیرضا چوبینه
سید حمیدرضا طباطبایی

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی در پرستاران شاغل در بیمارستان‎های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، ۳۸۵ نفر از پرستاران بیمارستان‎های دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به روش نمونه‎گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، شرکت نمودند. نسخه‎ فارسی پرسشنامه محتوای شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی ۲۸ سوالی برای جمع‎آوری داده‎ها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آماری Mann-Whitney U و همچنین نرمافزار SPSS نسخه ۵/۱۱ استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) ابعاد آزادی تصمیمگیری (۵۰/۶) ۱۵/۵۸، نیازهای روانشناختی (۱۴/۵) ۱۹/۳۸، حمایت اجتماعی (۶۷/۳) ۶۷/۲۲، نیازهای فیزیکی (۵۸/۲) ۰۳/۱۶ و عدم امنیت شغلی (۸۵/۳) ۷۴/۷ بدست آمد. ابعاد آزادی تصمیمگیری یا کنترل و حمایت اجتماعی در پرستاران مورد مطالعه در سطح پایین و ابعاد نیازهای روان شناختی، نیازهای فیزیکی و عدم امنیت شغلی پرستاران مورد مطالعه در سطح بالا قرار داشتند. نتایج نشان دادند که میانگین (انحراف استاندارد) وضعیت سلامت عمومی (۹۳/۱۲) ۳۴/۲۸ است که بیش از نقطه برش تعیین شده (۲۳) میباشد. میانگین امتیاز تمامی ابعاد استرس شغلی با وضعیت کلی سلامت عمومی از لحاظ آماری ارتباط معناداری داشت. نتیجه‎گیری: در اغلب پرستاران مورد مطالعه سطح استرس شغلی بالا بود. اکثر آنها در وضعیت مشکوک به اختلال در سلامت عمومی بودند. هرگونه برنامه مداخلهای جهت پیشگیری از بروز اختلالات در وضعیت سلامت عمومی در پرستاران میبایست بر کاهش عدم امنیت شغلی و افزایش آزادی تصمیمگیری (کنترل) و حمایت اجتماعی (از طرف همکاران و سرپرستان) متمرکز شود.

Nurses, P-JCQ, Job stress dimensions, General health, Iran, پرستار، پرسشنامه محتوای شغلی، ابعاد استرس شغلی، سلامت عمومی، ایران