بررسی بافت های مسئله دار کلان شهر اهواز با تاکید بر منطقه ۷ شهرداری

پژوهش حاضر به "بررسی عوامل موثر بر شکل گیری بافت های مسئله دار با تکیه بر بافت های حاشیه نشین و بافت فرسوده و نیز سایر مناطق محروم از کیفیت مطلوب زندگی شهری" در شهر اهواز با تاکید بر منطقه ۷ شهرداری است. روش تحقیق این پژوهش از نوع پیمایشی توصیفی بوده و ضمن بررسی های کالبدی – محیطی محدوده موردمطالعه بر آن است تا علل تنزل کیفیت زندگی را دریاید. نتایج پژوهش نشان می دهد که مهاجرت از محیط های کوچک روستایی و شهری اطراف شهر اهواز، مهم ترین عامل ایجاد و گسترش مناطق حاشیه نشین و تحولات شهرنشینی در خلق بافت های فرسوده و نیز گسترش صنایع در سایر بافت های مسئله دار که به نوعی همگی تحت تاثیر دامنه های اقتصادی و اجتماعی– فرهنگی محل سکونت قبلی خود و جاذبه های اقتصادی و اجتماعی- فرهنگی شهر اهواز بوده است. همچنین در بحث سایر پیامدها مشخص گردید که بین شدت حاشیه نشینی و افزایش محرومیت نسبی خصوصا محرومیت از تسهیلات زندگی حاشیه نشینان رابطه ای تنگاتنگ وجود دارد که درنهایت باعث حاکم شدن فرهنگ فقر در مناطق موردنظر (از حیث مسئله دار بودن و حاشیه نشینی) شده است.

Keywords:

بافت مسئله دار , کلان شهر اهواز , حاشیه نشینی , مهاجرت , کیفیت محیطی