طراحی فضای شهری دوستدار کودک (نمونه موردی: محله چای کنار شهر انگوت)

مناسب سازی محیط شهری برای کودکان به عنوان نسل های آینده از ضروریات مباحثی ازجمله توسعه پایدار می باشد. بررسی ها نشان می دهد کودکان به سبب محدودیت های فیزیکی و روانی خود تاثیرپذیری عمیق تری از محیط داشته و در عوض تاثیرگذاری کمتری بر محیط دارند و لذا بیش از سایر اقشار جامعه به اجبار، تابع شرایط محیطی هستند. پژوهش حاضر به روش توصیفی-تحلیلی با هدف تلطیف و مناسب سازی محیط شهری برای کودکان به طراحی فضای شهری دوستدار کودک در محله چای کنار شهر انگوت پرداخته است. با بررسی نظریات هفت معیار ایمنی و امنیت، کالبدی و فعالیتی، حیات اجتماعی، استخوان بندی و ساختار محله، دسترسی، پیوند با طبیعت، تاریخ، فرهنگ، هویت جمعی و خوانایی به عنوان مولفه های اصلی مناسب سازی محیط برای کودکان استخراج شد. در ادامه با حضور در محله چای کنار به لیست نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدات در قالب ماتریس (SWOT) پرداخته شده و با توجه داده های حاصل از ۸۲ پرسشنامه ی کارشناسان امور شهری در قالب تکنیک ارزیابی و اقدام استراتژیک (SPACE) وضع محافظه کارانه محدوده با توجه به حالات استراتژیک پدیدار گشت. از سویی نیز با بررسی ۳۰ نقاشی کودکان محله (وضع موجود و وضع مطلوب) به ویژگی های مشترک و نیازهای آن ها با اولویت فضاهای فراغتی پی بردیم. درنهایت راهبردهایی جهت برون رفت از وضع موجود ارائه گردید.

Keywords:

فضای شهری , دوستدار کودک , SWOT , SPACE