تبیین ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری و درآیش آن در ارتقاء کیفیت زندگی کاربران (نمونه موردمطالعه: کلان شهر تهران)

یکی از وظایف مهم معماران و شهر سازان تلاش در جهت ارتقاء کیفیت زندگی است، کیفیت زندگی انسان در فضای شهری و توسعه شهری پایدار به لحاظ معماری و اجتماعی در جهان به عنوان یکی از مسائل اساسی و محوری مطرح می باشد. یک شهر ساز و معمار برای تحقق این آرمان باید تسلط کافی به اطلاعات و ابزار، متنوع و متفاوتی داشته باشند و بر اساس تعهد نسبت به آن این شرایط را مهیا نماید، یکی از تعهدات شهر سازان و معماران و همچنین مدیران شهری رعایت بندها و روش های برنهاده شهرسازی و معماری است. این ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری دارای روش تولید، تصویب و اجرای خاص خود بوده و لازم الرعایه در کل سرزمین جهت ارتقاء ایمنی و کیفیت زندگی انسان می باشند. کیفیت زندگی و دریافت شخصی هر فرد از وضعیت خود در جامعه به عوامل مختلفی بستگی دارد که یکی از این عوامل، اصول شهرسازی و معماری است. در این نوشتار کوشش می شود، با استفاده از روش استدلال عینی و مطالعات کتابخانه ای، فرآیند تهیه و تولید ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری و همچنین چرخه به جریان درآوردن آن توسط مدیران شهری و نظارت بر اجرای آن تا شکل گیری کل شهر و تاثیر آن بر کیفیت زندگی شهروندان، بررسی نموده و با ارزیابی نتایج حاصل، راهکارهایی جهت حرکت به سمت مطلوب به روش اصلاح وضع موجود، باهدف قدم نهادن درراه آرمان پایداری در شهر و حیات شهروندی، ارائه گردد.

Keywords:

ضوابط و مقررات شهری , کیفیت زندگی , معماری , شهرسازی , مدیریت شهری