استفاده از زباله های بازیافتی بتنی

بازیافت مواد و مصالح ساختمانی بتنی از جمله موضوعات مهم در صنعت ساختمان سازی است. بازیافت به معنی استفاده مجدد از مصالح یا تولید مصالح جدید از مواد استفاده شده و دور ریختنی از جمله ضایعات بتنی است. استفاده از بتن های بازیافتی از طریق تخریب و استفاده مجدد بتن های فرسوده منافع بسیاری به دنبال دارد که صرفه جویی اقتصادی یکی از آن هاست. به طور تقریبی هر ساله ۲۵ میلیارد تن بتن (به طوری که به ازای هر نفر ۳.۸ تن بتن) در جهان تولید می شود. کاهش مصرف سنگدانه های جدید که از معدن استخراج شده اند، کاهش مساحت زمین های مختص به دفع بتن، کاهش تولید CO۲ در مقایسه با بتن های معمولی نیز از دیگر مزایای بازیافت نخاله های بتنی ساختمانی است که در ادامه پژوهش به تمامی این موارد اشاره شده است. از منظر ویژگی هایی که بین اجزا سنگدانه های بتن بازیافتی با بتن معمولی وجود دارد می توان به تفاوت بین سنگدانه ها و مقاومت آن ها توجه ک رد. سنگدانه های بازیافتی بتن را معمولا می توان هم به عنوان جایگزین بخشی از ریزدانه یا درشت دانه و هم جایگزین کل ریزدانه یا درشت دانه یا هر دو درنظر گرفت. سنگدانه های ناشی از بازیابی بتن عمدتا جذب آب بالاتر و مقاومت کمتری نسبت به سنگ دانه های طبیعی دارند چرا که مقاومت ملات چسبیده از مقاومت سنگدانه کمتر می باشد. از طرفی ملات موجود در روی سنگ دانه های بازیافتی به سبب تخلخل بیشتر نسبت به سنگ دانه، دارای جذب آب بیشتری می باشد. در ادامه پژوهش سعی شده تمامی ویژگی ها و تفاوت های این سنگدانه ها بیان گردد.مطالب به دست آمده از آزمایشات صورت گرفته شده و تحقیقات بررسی شده جمع آوری شده است.

Keywords:

بتن بازیافتی , مقاومت , جذب آب