گذاری بر تفکر هاروی در عدالت اجتماعی و شهر

شهر، امروزه به عنوان یکی از دستاوردهای بزرگ فرهنگ و تمدن، و یکی از گسترده ترین پدیده های عصر حاضر مطرح است. برحسب این گستردگی، هرکس به فراخور دید و دانش خود به آن می نگرد. نگریستن از وجه عدالت اجتماعی به شهر، شاید یکی از نگرش های نادر و بنیادین محسوب شود(حسامیان و همکاران، ۱۳۷۹:xiii). دیوید هاروی به عنوان برجسته ترین جغرافیدان نیمه دوم قرن بیستم، جغرافیدانی سنت شکن، سازش ناپذیر با جریان های استعماری_ابرقدرتی، مخالف سرمایه-داری مهارنشده و بالاخره به سنت رادیکالی خود وفادار مانده است (شکوئی، ۱۳۷۸: ۱۴۵). عدالت اجتماعی و شهر (۱۹۷۳)، اولین کتاب دیوید هاروی در زمینه بنیان های نظری شهرشناسی، باب تازه ای را در مطالعات جغرافیایی گشود. وی معتقد بود تحقیقات جغرافیایی، همواره باید با مفهوم عدالت اجتماعی همراه گردد. پتر هال از مشهورترین محققین در زمینه برنامه ریزی و جغرافیای شهری می گوید: بدون شک در سال های اخیر، کتاب عدالت اجتماعی و شهر، نقش شایسته ای در اندیشه های جغرافیایی جغرافیدانان جهان ایفا کرده است (شکوئی، ۱۳۷۸: ۱۴۴). در مطالعه حاضر به بررسی سه فصل اول کتاب که نگاهی فلسفی و موشکافانه بر شناسایی مشکلات و مسائل شهری، تولید و توزیع درآمد در سطح شهر و نحوه ی برخورد گروه های مختلف جامعه و متخصصین امور شهری در ارتباط با آن می پردازد.

Keywords:

دیوید هاروی , شهر , عدالت اجتماعی , فضا , درآمد , توزیع