توسعه در تاریکی

معمولا در توجیه اقدامات نظام برنامه ریزی کشور، معضلات رابه اجرای نادرست و یا ناقص برنامه ها نسبت می دهیم و یا برآنیمکه برنامه های قبل در جزئیات مشکل داشت و اگر موفق شویم مشابه همان کلیات را از این بار از اجمال به تفصیل آوریم دیگر موفق خواهیم شد. لیکن امروز در جایی ایستاده ایم که اشرافمان بر معضلات بیشتر شده است. اوضاع نشان می دهد که مشکل ما«برنامه ی صحیح و مدیریت ناصحیح» نبوده است چه اگر این طور بود دست کم باید به بخشی از مقاصدمان می رسیدیم. پس این نادرستی از کجا نشات گرفته است؛ مگر نه این که ما همه ی تلاشمان را هر بار برای تدوین بهترین برنامه کرده ایم. مگر نه اینکه هر بار تدوین این برنامه ها از کسانی خواسته شده که در اینحوزه ذی صلاح و متخصص بوده اند. مگر نه اینکه این برنامه ها با هوشمندی و خلاقیت نیز همراه بوده. آیا جز این است که برنامه ریزان کمال حسن نیت را در این کار به خرج داده اند. چرا پساز این همه تلاش جلوتر نرفته ایم و حتی از مقصد دور افتاده ایم.