پیش بینی سلامت روان و شادکامی بر اساس سبک زندگی اسلامی (مطالعه موردی:دبیران دوره دوم متوسطه ناحیه یک خرم آباد)

این پژوهش به بررسی رابطه سلامت روان و شادکامی با سبک زندگی اسلامی دبیران زن ناحیه یک خرم اباد پرداخته است. پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش شامل دبیران زن دوره دوم متوسطه ناحیه یک خرم اباد به تعداد ۷۷۰ نفر بودند.حجم نمونه با استفاده از جدول کرجسی-مورگان، به تعداد ۲۵۷ نفر تعیین وبه روش تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل فرم کوتاه آزمون سبک زندگی اسلامی (T.S.L.I)، مقیاس سلامت عمومی گلد برگ (GHQ) و پرسشنامه کیفیت زندگی نسخه جهانی (QOL) بود. داده های دریافتی با بکارگیری شاخص های توصیفی و ازمون های استنباطی استنباطی مانند ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون حاکی از آن است که بین سبک زندگی اسلامی و سلامت روان، رابطه منفی، ومعناداری وجود دارد، به طوریکه رشد و تقویت سبک زندگی اسلامی، باعث کاهش سطح اضطراب، افسردگی و شکایت جسمانی می شود. همچنین نتایج حاکی از وجود رابطه منفی و معنادار بین شادکامی با متغیرهای روشنفکری منفی، دنیاخواهی، گنه کاری، نوع دوستی، لذت خواهی و کم همتی و همبستگی مثبت و معنادار بین شادکامی و متغیرهای ویژگیهای درونی، عبادی و اجتماعی بود. ابعاد زندگی عبادی، گنه کاری و ویژگی های درونی در سه گام توانستند حدود ۱۹ %از واریانس شادکامی را تبیین کنند و۹۹ درصد از واریانس سلامت روان توسط مولفه های سبک زندگی اسلامی تبیین می شود.

Keywords:

سبک زندگی اسلامی , سلامت روان , شادکامی