مقایسه اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری در ارتقاء تابآوری و عزت نفس زنان مطلقه

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر و گروه درمانی آدلری بر افزایش تابآوری و عزت نفس زنان مطلقه صورت گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پسآزمون و گروه کنترل و جامعه آماری شامل کلیه زنان مطلقه مراجعه کننده به مراکز مشاوره "سرایتداوم" وابسته به شهرداری شهر ساری در پاییز ۹۴ به تعداد ۱۸۰ نفر بود. پس از اعلام فراخوان در اینمراکز، تعداد ۴۵ نفر داوطلب جهت شرکت در برنامه آموزشی، غربالگری و ثبت نام شدند. سپس، بهمنظور به دست آوردن اطلاعاتی در زمینه شرایط اقتصادی اجتماعی نمونه ها، مصاحبه فردی انگیزشی بااین افراد انجام شد. پس از این مصاحبه، فرم اطلاعات فردی و فرم توافق آگاهانه توسط داوطلبان تکمیل و: شرکت کنندگان به صورت تصادفی به گروه های ۱۵ نفره (گروه ۱: مثبت نگر، گروه ۲: آدلری و گروه ۳کنترل) گمارده شدند. قبل و بعد از اجرای گروه درمانی ها، پرسشنامه تاب آوری و عزت نفس توسط هریک از شرکت کنندگان تکمیل شد. تعداد جلسات هر یک از گروه درمانی ها ۱۲ جلسه بود که یک باردر هفته به مدت ۹۰ دقیقه اجرا شد. در این پژوهش از پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون ( ۲۰۰۳ ) وپرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت ( ۱۹۶۷ ) استفاده شد. همچنین از آمار توصیفی و استنباطی برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. داده های جمعآوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره (مانکوا) وتک متغیره (آنکوا) در نرمافزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند. هماهنگ با فرضیه های مورد مطالعه، نتایج نشان داد، گروه درمانی مثبت نگر در مقایسه با گروه درمانی آدلری و گروه کنترل از اثربخشی بالاتری برخوردار بوده است و موجب ارتقا تاب آوری و عزت نفس زنان مطلقه شده است.

Keywords:

گروه درمانی مثبت نگر , آدلری , تاب آوری , عزت نفس , زنان مطلقه