اثربخشی آموزش مثبت نگری بر بهزیستی و توانمندی های روانی معتادین مراجعه کننده به مراکز ترک اعتیاد

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی درمان مثبت نگر بر بهزیستی و توانمندی روانی معتادین مراجعهکننده به مراکز ترک اعتیاد انجام شد. روش پژوهش نیمه تجربی از نوع پیش آزمون – پس آزمون با گروهکنترل بود. بدین منظور از بین افراد مراجعه کننده به کلینیک های درمان وابستگی به مواد شهر اصفهان ۳۰نفر به صورت در دسترس انتخاب و پس از همتا سازی به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترلجایگزین شدند. آزمودنی ها در دو مرحله قبل و بعد از مداخله به پرسشنامه بهزیستی روانی ریف ( ۱۹۸۹ ) وارزش های فعال در عمل پترسون و سلیگمن ( ۲۰۰۲ ) پاسخ دادند. افراد گروه آزمایش به مدت ۱۴ جلسه درگروه درمانی مثبت نگر شرکت کردند؛ اما بر گروه کنترل، مداخله ای صورت نگرفت. نتایج تحلیلکوواریانس چند متغیره نشان داد میانگین نمرات بهزیستی روانی در مولفه های پذیرش خود، روابط مثبت بادیگران و رشد فردی در گروه آزمایش و کنترل در مرحله پس آزمون افزایش داشته است (p<۰/۰۵).همچنین در توانمندی های شخصیتی آموزش مثبت نگر میان روی و تعادل را افزایش داد. بنابراین پیشنهادمی گردد به منظور افزایش بهزیستی روانشناختی در بین سوءمصرف کنندگان مواد مخدر از درمان مثبتنگر استفاده گردد.

Keywords:

درمان مثبت نگر , بهزیستی روانی , ارزش های فعال در عمل , معتاد