اثربخشی آموزش مهارتهای ابراز وجود بر شادکامی و تنظیم هیجان بیماران مزمن روانپزشکی شهر بروجن

هدف مقاله حاضر اثربخشی آموزش مهارتهای ابراز وجود بر شادکامی و تنظیم هیجان بیماران مزمن روانپزشکی شهر بروجن بود. این مقاله از نوع کاربردی و از نظر روش تحقیق از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون) با گروه کنترل بود. جامعه این پژوهش را کلیه بیماران مزمن روانپزشکی شهر بروجن، که تعداد آنها ۲۰۰ نفر می باشند تشکیل دادند که ۴۰ نفر از این بیماران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه شادکامی آکسفورد و پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان گارنفسکی و کرایج استفاده شد. پس از انتخاب تصادفی گروه های آزمایش و کنترل، آموزش مهارتهای ابراز وجود بر روی گروه آزمایش به مدت ۱۰ جلسه ۶۰ دقیقه ای به صورت ۱ جلسه در هفته اجرا گردید. پس از اتمام برنامه آموزشی از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. دادههای بدست آمده با استفاده از، تحلیل کوواریانس چند متغیری، آزمون کالموگروف اسمیرنف، آزمون کرویت، آزمون باکس و آزمون لوین توسط نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از داده ها نشان داد، آموزش مهارتهای ابراز وجود با کنترل اثر پیش آزمون میتواند باعث افزایش شادکامی و افزایش تنظیم هیجان بیماران مزمن روانپزشکی گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شود. برخورداری از مهارت ابراز وجود میتواند بیماران مزمن روانپزشکی را در موقعیت های هیجانی کنترل و هدایت نموده و منجر به عملکرد بهتر آنها در این موقعیت ها شود.

Keywords:

مهارت های ابراز وجود , شادکامی , تنظیم هیجان