مدیریت یکپارچه شهری با مروری بر مولفه های حکمروایی شهری

وجود مسائل و مشکلات ناشی از رشد سریع شهرنشینی در کشور و عدم امکان مدیریت جامعه شهری با ابزارها و شیوه های سنتی موجود، ضرورت تغییر در شیوه مدیریت و اداره شهرها را دوچندان کرده است .مدیریت یکپارچه شهرها درسال های اخیر کانونه توجه بسیاری از مباحث دانشگاهی و سیاستگذاری بوده است این رویکرد گاه براساس الگوی حکمروایی سلسله مراتبی خواهان تسلط نهادهای برنامه ریزی دولتی برسایر نهادهای مرتبط با تامین زیرساخت های حیاتی شهرها می باشد و زمانی با تاکید برالگوی حکمروایی خودسازمان یافته بازتابی برمشارکت جامعه مدنی بازار دولت درمدیریت شهرها تاکید دارد مدیریت شهری دربسیاری از کشورهای جهان سوم برمبنای پیروی از الگوهای پیش اندیشیده فوق و فارغ ازنگرش بازتابی درجریان است درحالی که هیچ یک از الگوهای حکمروایی کامل و جامع نمی باشند زیرا پیچیدگی زندگی اجتماعی امکان شناخت کامل را فراهم نمی سازد و هرچیزی که کامل نباشد با شکست روبرو خواهد شد برمبنای این چشم انداز درسال های اخیر مفهوم فراحکمروایی به عنوان بخش مکمل مفهوم حکمروایی درادبیات مدیریت شهری متداول گردیده است که معتقد است درآینده مدیریت آینده شهرها موافق با پذیرش تنها یکی از الگوهای حکمروایی یعنی بازار سلسله مراتب و یاشبکه ها نیست بلکه همگام با همه این الگوها می باشد و هنر مدیریت شهری پذیرش تضادها و ترکیب کارامد شیوه های متفاوت حکمروایی است.

Keywords:

حکمروایی , مدیریت , شهر , یکپارچه