بررسی تاثیر قوانین، نیروی انسانی و استانداردهای حسابداری بر اجرای صحیح مبنای تعهدی در گزارشگری مالی بخش عمومی ایران

با تشکیل کمیته تدوین استانداردهای حسابداری بخش عمومی ایران، این حرفه چند سالی است که بیشتر مورد توجه قرار گرفته و بر اساس استانداردها و رهنمودهای منتشره توسط کمیته مذکور و الزامات وزارت اقتصاد، از سال ۹۴ تا کنون مبنای تعهدی حسابداری در دستگاه های اجرایی به کار گرفته می شود. هدف پژوهش حاضر بررسی ظرفیت های گزارشگری حسابداری بخش عمومی بر مبنای روش تعهدی در ایران میباشد. طی بررسی های بعمل آمده مهمترین موارد عبارتند از: ۱- ظرفیت قوانین و مقررات مالی و محاسباتی، ۲- ظرفیت نیروی انسانی لازم و ۳- ظرفیت استانداردها و روشهای حسابداری دولتی. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ای در قالب ۲۴ سوال اصلی برای هر یک از فرضیه های اول و سوم و همچنین برای فرضیه دوم از پرسشنامه ای با ۲۰ سوال، در یک نمونه ۱۱۱ نفری شاغلین در حرفه استفاده گردید. به منظور بررسی فرضیات پژوهش از آزمون t تک نمونه ای و آزمون علامت و نرم افزار SPSS استفاده شد. همچنین به منظور اولویت بندی متغیرها نیز از آزمون تحلیل واریانس فریدمن بهره گرفته شد. نتایج بدست آمده نشان میدهد که قوانین و مقررات مالی و محاسباتی در بخش عمومی ایران، ظرفیت گزارشگری بر مبنای تعهدی را دارد. استانداردها و روشهای حسابداری دولتی در بخش عمومی ایران، بهطور نسبی ظرفیت گزارشگری بر مبنای تعهدی را دارد و نهایتا نیروی انسانی در بخش عمومی ایران نیز به طور نسبی، ظرفیت گزارشگری بر مبنای تعهدی را دارد و نیاز به برگزاری دوره های آموزشی بیشتر برای نیروی انسانی جهت استقرار صحیح سیستم حسابداری تعهدی در بخش عمومی می باشد.

Keywords:

بخش عمومی , مبنای تعهدی , قوانین و مقررات , عناصر حسابداری تعهدی , مسئولیت پاسخگویی