عاصم محمدی - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد نورآباد ممسنی، نورآباد ممسنی، ایران
داود نگین تاجی - کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد نورآباد ممسنی، نورآباد ممسنی، ایران

اطلاعات ژنتیک انسانی جایگاه و اهمیت ویژه ای دارند؛ چراکه قادرند ویژگی های ژنتیک افراد را نشان دهند و تاثیرات عمده ای بر خانواده، فرزندان، نسل ها و گاه گروه های اجتماعی خاص، داشته باشند و نیز ممکن است حاوی اطلاعاتی باشند که اهمیت آن ها لزوما حین جمع آوری نمونه ها شناخته شده نیست. امکان سوءاستفاده از اطلاعات ژنتیکی در حیطه های مختلف (سیاسی، اجتماعی و...) وجود دارد که می تواند زمینه ساز تبعیض های فردی و اجتماعی و حتی تبعیض نژادی گردد. در همه اعلامیه ها و بیانیه های بین المللی درخصوص ژنتیک انسانی، دولت ها موظف به حفظ حریم ژنتیکی افراد شده اند، بااین حال، کشورها در قبال حمایت از اطلاعات ژنتیکی، سیاست های مختلفی را در پیش گرفته اند که اکثر کشورهای در حال توسعه ازجمله کشور ایران برای حفاظت از اطلاعات ژنتیکی، اهمیتی قائل نیستند و یا توجه اندکی به این مسئله مهم داشته اند. تحقیق حاضر، به بررسی رویکرد سازمان های بین المللی در قبال اطلاعات ژنتیک انسانی و حمایت قانونی کشورهای مختلف از این اطلاعات، می پردازد و درعین حال بر این نکته تاکید می ورزد که اتباع کشورهایی که در زمره این گروه قرار می گیرند به لحاظ خلا قانونی در خصوص حمایت قانونی از اطلاعات ژنتیکی خود محروم اند.

مسئولیت مدنی، ژنتیک، افشای اطلاعات ژنتیکی، حقوق ایران