مهدیه بی کس یکانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه، ارومیه، ایران

پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطه با تاثیر عزت نفس بر اضطراب اجتماعی در کارکنان زندان های استان آذربایجان غربی انجام شد. جامعه آماری تحقیق حاضر را کارکنان شاغل در اداره زندان های استان آذربایجان غربی تشکیل داده که تعداد آنها برابر با ۱۰۵۰ نفر است بوده. و جهت نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها: در این پژوهش جهت سنجش اضطراب اجتماعی از پرسشنامه طراحی شده توسط کانر و همکاران (۲۰۰۰). پرسشنامه عزت نفس پیرس و همکاران (۱۹۸۹) و پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش حداقل مربعات جزئی با نرم افزار (۸،۲،۳ smart pls) و جهت تعیین نقش واسطه ای از روش سوبل انجام شد. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که مدل پیشنهادی از برازش نسبتا خوبی برخوردار است و تاثیر عزت نفس بر اضطراب اجتماعی، عزت نفس بر تاب آوری و تاب آوری بر اضطراب اجتماعی معنادار است. با در نظر گرفتن اثر غیر مستقیم عزت نفس بر اضطراب اجتماعی از طریق تاب آوری، میتوان گفت که ضریب اثر عزت نفس از طریق تاب آوری بر اضطراب اجتماعی معنادار است. با توجه به نتایج به دست آمده می توان تاب آوری را به عنوان یک میانجی مناسب در رابطه ی بین عزت نفس و اضطراب اجتماعی در نظر گرفت.

اضطراب اجتماعی، عزت نفس، تاب آوری، زندان