لیلا بابایی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک

پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر اثر بخشی آموزش مسئولیت پذیری بر پایه واقعیت درمانی برمنبع کنترل و کیفیت زندگی مردان وابسته به مواد انجام شده است . این پژوهش مطالعه نیمه آزمایشی است. طرح پژوهش از نوع پیش آزمون- پس آزمون پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی مردان وابسته به مواد شهر قم در سال ۹۳-۹۴ بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس تعداد ۲۰ نفر از بین آنها که دارای ملاکهای ورود به مطالعه بودند انتخا و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۰ نفر) و کنترل (۱۰ نفر) جایگزین دند. آزمودنی ها در دو مرحله پیش آزمون- پس آزمون به دو پرسشنامه کیفیت زندگی واروشربون (۱۹۹۲) و منبع کنترل راتر(۱۹۶۶) استفاده شد. برای گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه، آموزش مسئولیت پذیری بر پاییه واقعیت درمانی، صورت گرفت اما گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکردند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چند متغیره استفاده گردید. نتایج پس آزمون نشان داد که تفاوت دو گروه در ابعاد کیفیت زندگی و منبع کنترل معنادار (p<۰/۰۵ ) بود. آموزش مسئولیت پذیری بر پایه واقعیت درمانی می تواند در جهت افزایش کیفیت زندگی، منبع کنترل درونی افراد وابسته به مواد استفاده گردد.

درمان مسئولیت پذیری، واقعیت درمانی، کیفیت زندگی، منبع کنترل، وابسته به مواد