اسلوب انتقادی امام علی (ع) در نهج البلاغه

انتقاد مفید و سازنده از جمله راه های موثر در پیشرفت جامعه ی اسلامی است به شرط آ نکه در چارچوب آداب و شرایط خود به درستی انجام شود. با توجه به بخش های نهج البلاغه می توان انتقادگری و انتقادپذیری را آموخت. پس از بررسی عبارات انتقادی امام علی (ع) در نهج البلاغه مشخص گردید که بهره گیری از دعا، تصویر سازی در انتقاد، توجه به اصول روان شناسی، استفاده از پرسش های انکاری و تقریری، به کار بردن ضرب المثل و وارد شدن از طریق خصم از جمله طرقی است که می توان برای انتقاد به کار گرفت. همچنین داشتن شجاعت، سعه ی صدر و علم و تخصص لازم، توجه به زمان و مکان در انتقاد، ذکر محسنات قبل از انتقاد از مولفه های یک نقد به جا و شایسته می باشند. پرسش اصلی در این تحقیق، بررسی موضوعیت نقد، جایگاه و چگونگی آن در جامعه ی علوی علی الخصوص نقد منصفانه از دشمنان است، پاسخ به این مسئله می تواند اقدام مثبت و مفیدی برای جلوگیری از اختلافات در جامعه باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که بر مطالعات منابع دینی به ویژه نهج البلاغه و یافته های علوم معاصر مبتنی است.

Keywords:

اسلوب , انتقادی , امام علی (ع) , نهج البلاغه