ساخت افزایشی فولادهای زنگ نزن آستنیتی: مروری بر فرایند، ریزساختار، خواص و چالش ها

ساخت افزایشی (AM) به دسته ای از تکنیک های پیشرفته ساخت و تولید مواد اطلاق می شود که با افزودن مواد به صورت لایه به لایه، قطعات مهندسی (با هندسه پیچیده) مورد استفاده برای کاربردهای مختلف را تولید میکنند. از آغاز انجام تحقیقات روی این فرایند تا به امروز، پیشرفت چشمگیری در درک و مفهوم خود فرایند و نیز ساختار و خواص قطعات تولیدی بدست آمده است. تاکنون مواد فلزی مختلفی از جمله آلیاژهای آهنی، به این روش تولید شدند که در بسیاری موارد چگالی بالا به همراه خواصی برابر یا حتی بهتر از نمونه های تولیدی به روشهای مرسوم، گزارش شده است. فولادهای زنگ- نزن آستنیتی به دلیل مقاومت عالی در برابر خوردگی و خواص مکانیکی خوب، در میان مهمترین فلزاتی هستند که به این روش تولید شده اند. بنابر نیاز صنایع مختلف به این دسته از آلیاژهای مهندسی، مطالعات بسیاری بر نمونه های تولیدی به روش AM در سالهای اخیر منتشر شده است. در این مقاله، مروری بر دستاوردهای اخیر در استفاده از روش AM برای تولید فولادهای زنگ نزن آستنیتی انجام گرفته و با روشهای تولید متداول مقایسه می گردد. هدف اصلی این مقاله، بررسی بهبود خواص آلیاژهای ساخت افزایشی شده است که عمدتا در اثر تحولات ریزساختاری محنصر بفرد روش AM حاصل می- شوند. به علاوه، توضیحاتی خلاصه در رابطه با مفاهیم تکنیک های مختلف روش AM ارائه می شود. در انتها نیز به برخی از چالش های موجود پرداخته شده و راه حل های پیشنهادی ذکر می گردند.

Keywords:

ساخت افزایشی , پرینت سه بعدی , فولاد زنگنزن , خواص مکانیکی , خواص خوردگی