مقایسه ی اثرات نگهدارنده ی اسانس گیاه زنیان (Trachyspermum ammi) و آستاگزانتین بر روی میزان رشد و تولید آفلاتوکسین-B۱ از آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس

هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر اسانس گیاه زنیان و کارتنوئید آستاگزانتین بر رشد قارچ های آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس و آفلاتوکسین_B۱ تولیدی آن ها می باشد. روش انجام کار بدین صورت انجام شد که اسانس سه اکوتیپ شیراز، نیشابور و هند به کمک روش تقطیر با آب و دستگاه کلونجر گرفته شد و پودر آستاگزانتین از شرکت سیگما تهیه گشت. اثر ضد قارچی اسانس و آستاگزانتین و فرم ترکیبی اسانس و آستاگزانتین بر روی دو گونه قارچ آسپرژیلوس فلاووس و آسپرژیلوس پارازیتیکوس بررسی شد. میزان آفلاتوکسین_B۱ با HPLC مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته های این تحقیق نشان می دهد که اسانس اکوتیپ شیراز و هند در غلظت های ۲۵۰ میکروگرم بر لیتر و اکوتیپ نیشابور در غلظت ۱۲۵ میکروگرم بر لیتر علیه قارچ آسپرژیلوس فلاووس و اسانس هر سه اکوتیپ در غلظت ۲۵۰ میکروگرم بر لیتر علیه قارچ آسپرژیلوس پارازیتیکوس مهارکنندگی کامل را داشتند. آستاگزانتین و فرم ترکیبی آن با اسانس ها مهارکنندگی بر روی رشد قارچ نداشتند. اسانس ها و فرم ترکیبی آستاگزانتین و اسانس ها باعث مهار ۱۰۰ درصد آفلاتوکسین_B۱ شدند. با توجه به نتایج، با وجود خاصیت قوی آنتی اکسیدانی آستاگزانتین، ترکیب زنیان و آستاگزانتین می تواند به عنوان مکمل غذایی ضد سرطان مطرح شود که از رشد قارچ های توکسین زا بر روی مواد غذایی خصوصا مغزها ممانعت به عمل آورد. اسانس هر سه اکوتیپ گیاه زنیان به طور قابل ملاحظه ای از رشد قارچ ها و تولید آفلاتوکسین_B۱ جلوگیری کردند در حالی که فرم ترکیبی آستاگزانتین و اسانس ها تنها از تولید آفلاتوکسین از دو گونه قارچ جلوگیری به عمل آورد.

Keywords:

آفلاتوکسین , آستاگزانتین , گیاه زنیان , آسپرژیلوس فلاووس , آسپرژیلوس پارازیتیکوس