هادی جوادی حصار - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد، مشهد، ایران

یکی از متون اصلی و اساسی عرفان اسلامی تذکره اولیا عطار نیشابوری می باشد که ذکر مشایخ و اولیای خداوند در آن با بسامد چشم گیری توانسته است به عنوان یکی از ارکان استنادات در ادب فارسی جلوه گری کند. یکی از عارفان دقیق الطریقی که در تذکره الاولیا عطار ذکر آن رفته است، ابوعبدالله تروغبذی (تروغبدی، تروغندی، طرقبهی) است. کسی که نشانه های عرفان عملی و نظری در چند سطری که عطار در مقام والایش گفته است نشان دهنده وقت شناسی اوست که در بحرانی ترین شرایط توانست بیخ خودی و خودخواهی را از ریشه بیرون آورد و در سلک عارفان و عاشقان لقای حق و حقیقت خداوندی قرار گیرد. در این مقاله با بهره گیری ازآنچه در مقام این عارف وارسته آمده است سعی را بر آن گمارده ایم که اندکی از احوال و اندیشه های او را در جهت شناسانده شدن این پاک باز راه عرفان به سالکان راه تحقیق نمایان کنیم.

عرفان نظری، عرفان عملی، ابوعبدالله تروغبذی، طرقبه، تذکره الاولیا، عطار