تاثیر موسیقی درمانی فعال گروهی بر کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم

پژوهش حاضر با هدف مطالعه تاثیر موسیقی درمانی گروهی فعال بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم انجام شد. روش این پژوهش از نوع شبه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم در سال ۹۸- ۱۳۹۷در شهر قم بود که به مرکز غربالگری اوتیسم آسمان مراجعه کرده بودند. تعداد۲۰کودک با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه ۱۰ نفر) قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه ارزیابی رفتاری راتر (۱۹۹۴) شامل پنج مقیاس رفتاری بیش فعالی و پرخاشگری، اضطراب و افسردگی، کم توجهی، ناسازگاری اجتماعی و رفتارهای ضد اجتماعی بود که توسط والدین به عنوان پیش آزمون و پس آزمون پاسخ داده شد. مداخله، اجرای موسیقی به شکل فعال و گروهی بود که طی ۱۵ جلسه برگزار شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان دادموسیقی درمانی درکاهش مشکلات رفتاری کم توجهی، بیش فعالی، پرخاشگری، رفتارهای ضد اجتماعی وناسازگارانه کودکان اوتیستیک تاثیرمعناداری دارداما در کاهش اضطراب و افسردگی این کودکان تاثیر معناداری ندارد. بر اساس نتایج پژوهش حاضر موسیقی درمانی فعال گروهی می تواند به عنوان یکی از شیوه های توانبخشی کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم استفاده گردد.

Keywords:

اختلال طیف اوتیسم , موسیقی درمانی , مشکلات رفتاری , قم