بررسی رابطه بین مدیریت زمان و استرس شغلی با بهره وری مدیران دبیرستان های نواحی چهارگانه شهر شیراز

هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه ی میان مدیریت زمان و استرس شغلی و بهره وری مدیران دبیرستان های شهر شیراز می باشد، جامعه آماری این پژوهش ۲۵۰ نفر از مدیران دبیرستان های شهر شیراز بودند که ۱۴۸ نفر به شیوه ی نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از سه پرسشنامه مدیریت زمان (دیوید لوئیس)، استرس شغلی (ردرینگ) و پرسشنامه بهره وری (اچیو) استفاده گردید. وجهت تجزیه و تحلیل اطلاعات بدست آمده از روش های آماری آزمون تی تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام استفاده شد و نتایج نشان داد: بین مدیریت زمان و استرس رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. و نیز میان مدیریت زمان و بهره وری رابطه ی مستقیم و معناداری وجود دارد و نیز میان استرس شغلی و بهره وری رابطه ی معکوس و معناداری وجود دارد. بین مولفه های مدیریت زمان و بهره وری رابطه وجود دارد و همچنین مشخص شد متغیرهای استرس شغلی و مدیریت زمان پیش بینی کننده های بهره وری هستند و همچنین متغیرهای هدف گذاری، اولویت بندی اهداف و مدیریت ارتباطات پیش بینی کننده های بهره وری هستند. میانگین نمرات مدیریت زمان مدیران از میانگین فرضی بالاتر بوده است. میانگین نمرات بهره وری مدیران از میانگین فرضی بالاتر بوده است. میانگین نمرات استرس شغلی مدیران از میانگین فرضی بالاتر بوده است.

Keywords:

مدیریت زمان , استرس شغلی , بهره وری مدیران , شهر شیراز