فائزه ربیعی - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان)

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش ارتقاء سرمایه عاطفی و آموزش طرحواره ای بر رضایت از زندگی، امید به زندگی، تنظیم هیجان و فراهیجان در مادران دارای کودک پیش دبستانی اجرا شد. روش پژوهشی، نیمه آزمایشی سه گروهی (آموزش ارتقاء سرمایه عاطفی، آموزش طرحواره ای و یک گروه کنترل) با دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه مادران دارای کودک پیش دبستانی فعال در شبکه های اجتماعی در تابستان ۱۳۹۹ در شهر اصفهان به تعداد ۱۰۰ نفر تشکیل دادند که از میان آن ها ۴۵ نفر به شیوه دواطلبانه انتخاب و سپس به شیوه تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزار های پژوهش، پرسشنامه رضایت از زندگی (داینر و همکاران، ۱۹۸۵)، پرسشنامه امید به زندگی (اشنایدر و همکاران، ۱۹۹۱)، پرسشنامه تنظیم هیجان (گارنفسکی و همکاران، ۲۰۰۱) و پرسشنامه فراهیجان (بیر و مونته آ، ۲۰۱۰) بودند. گروه آموزش ارتقاء سرمایه عاطفی و گروه آموزش طرحواره ای هر یک طی ۱۰ جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. داده ها از طریق تحلیل کواریانس تک متغیری و تحلیل کوواریانس چند متغیری همراه با آزمون تعقیبی بونفرونی از طریق نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که در رضایت از زندگی، بین دو گروه آموزش تفاوت معناداری وجود ندارد (۰/۰۵p). در امید به زندگی بین دو گروه آموزش و گروه کنترل تفاوت معناداری به دست نیامد (۰/۰۵p). در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد، آموزش ارتقاء سرمایه عاطفی و آموزش طرحواره ای برای ارتقاء رضایت از زندگی و آموزش طرحواره ای برای تنظیم هیجانی منفی و ارتقاء فراهیجان در مادران دارای کودک پیش دبستانی قابل استفاده هستند.

آموزش ارتقاء سرمایه عاطفی، آموزش طرحواره ای، رضایت از زندگی، امید به زندگی، تنظیم هیجان، فراهیجان، مادران، کودک پیش دبستانی