مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و دارودرمانی در کاهش علایم افسردگی بیماران افسرده شهر اصفهان

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی روش درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و مقایسه آن با دارودرمانی بر کاهش علائم افسردگی بیماران افسرده شهر اصفهان بود. روش پژوهش شبه آزمایشی و جامعه آماری شامل کلیه افراد دارای اختلال افسردگی اساسی در شهر اصفهان بودند. تعداد ۱۰۰ نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند و سپس پرسشنامه افسردگی بک در اختیار آن ها قرار گرفت و پس از تکمیل، از بین افرادی که دارای افسردگی اساسی تشخیص داده شدند، ۶۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در ۳ گروه ۲۰ نفری (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) قرار گرفتند، گروه اول آزمایش تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند، گروه دوم تحت دارودرمانی قرار گرفتند و گروه سوم در انتظار درمان ماندند (گروه گواه). پس از مداخله در دو گروه آزمایش مجددا پرسشنامه افسردگی بک را تکمیل نمودند، داده های حاصل از اجرای پرسشنامه به منظور تعیین اثربخشی روش های درمانی، از روش تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار SPSS- ۲۰ تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین نمرات پیش آزمون و پس آزمون هر دو گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل، در افسردگی تفاوت معناداری وجود دارد (P<۰/۰۵). و اینکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد نسبت به دارودرمانی در کاهش علائم افسردگی موثرتر است، جنسیت آزمودنی ها و سطح تحصیلات در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد معنی دار نبود و اینکه روش دارودرمانی برای افسردگی های شدید موثرتر از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد است.

Keywords:

پذیرش و تعهد درمانی , دارودرمانی , افسردگی