مدیریت تریفلورلین در آبیاری زیرسطحی انگور و وضعیت تجمع ریشه در اطراف قطرهچکانها و تاثیر آن بر عملکرد انگور

در شرایط کمبود منابع آب ، از مناسب ترین روش های آبیاری برای افزایش بهره وری آبیاری ، آبیاری زیرسطحی می باشد. در این تحقیق تاثیر مدیریت تزریق ترفلان در سامانه آبیاری قطره ای زیرسطحی به منظور جلوگیری از نفوذ ریشه به داخل قطره چکان و ممانعت از گرفتگی قطره چکان و تاثیر آن بر عملکرد و اجزا عملکرد انگور (رقم کشمشی سفید بیدانه ) مورد بررسی قرار گرفت . آزمایش در قالب بلوک های کامل تصادفی با تیمارهای مدیریتی تریفلورالین (غلظت و زمان تزریق ) در سه تکرار بود. تیمارها شامل آبیاری زیر سطحی بدون تزریق تریفلورالین (تیمار شاهد)، تزریق یک نوبت تریفلورالین با غلظت ۲۵ میلی گرم به ازای هر قطره چکان ، تزریق یک نوبت تریفلورالین با غلظت ۵۰ میلی گرم به ازای هر قطره چکان ، تزریق دو نوبت تریفلورالین با غلظت ۵۰ میلی گرم ، تزریق دو نوبت تریفلورالین با غلظت ۱۰۰ میلی گرم ، تزریق سه نوبت تریفلورالین با غلظت ۱۰۰ میلی گرم در هر نوبت ، تزریق دو نوبت تریفلورالین با غلظت ۲۰۰ میلی گرم در هر نوبت ، تزریق سه نوبت تریفلورالین با غلظت ۲۰۰ میلی گرم در هر نوبت و استفاده از لوله های دارای قطره چکان حاوی تریفلورالین بودند. در سال اول ، در هیچکدام از قطره چکان ها گرفتگی مشاهده نشد. ولی در سال دوم ، بقایای ریشه در برخی قطره چکان های شاهد (بدون تزریق تریفلورالین ) مشاهده گردید. آبدهی قطره چکان ها در سال دوم آزمایش به طور معنی داری ۸/۱۳ درصد در مقایسه با سال اول کاهش یافت .

Keywords:

انگور , آبیاری قطره ای زیرسطحی , ترفلان , گرفتگی قطره چکان .